Witamy na Wydziale Inżynierii Środowiska Politechniki Wrocławskiej, w pasiece Ulopolis!
Pomysł założenia pasieki narodził się w 2021 roku. Inspiracją było pomyślne zakończenie projektu Beesensor, finansowanego przez NCBiR. W ramach tego projektu opracowano koncepcję i wykonano prototypy czujnikowych urządzeń pomiarowych przeznaczonych do detekcji chorób nękających rodziny pszczoły miodnej. Praktyczna realizacja idei pasieki była możliwa dzięki pomocy Fundacji Ambasada Pszczół, Wrocławskiego Centrum Sieciowo-Superkomputerowego oraz wielu osób sympatyzujących z tym przedsięwzięciem.
Ulopolis znajduje się na dachu budynku C-6, w Kampusie Głównym PWr. Obecnie, w jego skład wchodzą trzy ule.
W dużych aglomeracjach, pasieki miejskie nie są czymś wyjątkowym. Cechą wyróżniającą Ulopolis jest towarzysząca mu infrastruktura techniczna, szczególnie pomiarowa. Zamontowane wewnątrz uli oraz w ich najbliższym otoczeniu kamery umożliwiają obserwowanie rodzin pszczelich w sposób bezpieczny, niezakłócający życia tych owadów. Czujniki temperatury, wilgotności oraz wybranych gazów pozwalają monitorować warunki panujące wewnątrz uli. Znajdująca się w pobliżu stacja meteorologiczna dostarcza dane o sytuacji pogodowej. Wagi, na których zainstalowane są ule, stanowią z kolei źródło danych o ilości wytworzonego miodu jak również o sile rodzin pszczelich. System teleinformatyczny pozwala przesyłać dane pomiarowe i udostępniać informacje dużej grupie odbiorców, w trybie on-line.
Pasieka Ulopolis nie jest przeznaczona do produkcji miodu. Nie zamierzamy też wykorzystywać jej w badaniach rodzin pszczoły miodnej. Zakładamy natomiast, że będzie ona pewnego rodzaju „poligonem doświadczalnym”. Ma służyć testowaniu, w warunkach terenowych, innowacyjnych rozwiązań technicznych, które mogą znaleźć zastosowanie w nowoczesnym pszczelarstwie, i nie tylko.
Ulopolis będzie także pełniło funkcje edukacyjne. Pomoże poszerzać świadomość ekologiczną osób zainteresowanych ochroną środowiska. Z całą pewnością, pasieka będzie angażowana w akcje propagujące pszczelarstwo miejskie.
Zapraszamy do zdalnych odwiedzin w Ulopolis!
Witamy na Wydziale Inżynierii Środowiska Politechniki Wrocławskiej, w pasiece Ulopolis!
Pomysł założenia pasieki narodził się w 2021 roku. Inspiracją było pomyślne zakończenie projektu Beesensor, finansowanego przez NCBiR. W ramach tego projektu opracowano koncepcję i wykonano prototypy czujnikowych urządzeń pomiarowych przeznaczonych do detekcji chorób nękających rodziny pszczoły miodnej. Praktyczna realizacja idei pasieki była możliwa dzięki pomocy Fundacji Ambasada Pszczół, Wrocławskiego Centrum Sieciowo-Superkomputerowego oraz wielu osób sympatyzujących z tym przedsięwzięciem.
Ulopolis znajduje się na dachu budynku C-6, w Kampusie Głównym PWr. Obecnie, w jego skład wchodzą trzy ule.
W dużych aglomeracjach, pasieki miejskie nie są czymś wyjątkowym. Cechą wyróżniającą Ulopolis jest towarzysząca mu infrastruktura techniczna, szczególnie pomiarowa. Zamontowane wewnątrz uli oraz w ich najbliższym otoczeniu kamery umożliwiają obserwowanie rodzin pszczelich w sposób bezpieczny, niezakłócający życia tych owadów. Czujniki temperatury, wilgotności oraz wybranych gazów pozwalają monitorować warunki panujące wewnątrz uli. Znajdująca się w pobliżu stacja meteorologiczna dostarcza dane o sytuacji pogodowej. Wagi, na których zainstalowane są ule, stanowią z kolei źródło danych o ilości wytworzonego miodu jak również o sile rodzin pszczelich. System teleinformatyczny pozwala przesyłać dane pomiarowe i udostępniać informacje dużej grupie odbiorców, w trybie on-line.
Pasieka Ulopolis nie jest przeznaczona do produkcji miodu. Nie zamierzamy też wykorzystywać jej w badaniach rodzin pszczoły miodnej. Zakładamy natomiast, że będzie ona pewnego rodzaju „poligonem doświadczalnym”. Ma służyć testowaniu, w warunkach terenowych, innowacyjnych rozwiązań technicznych, które mogą znaleźć zastosowanie w nowoczesnym pszczelarstwie, i nie tylko.
Ulopolis będzie także pełniło funkcje edukacyjne. Pomoże poszerzać świadomość ekologiczną osób zainteresowanych ochroną środowiska. Z całą pewnością, pasieka będzie angażowana w akcje propagujące pszczelarstwo miejskie.
Zapraszamy
do zdalnych odwiedzin
w Ulopolis!
Na zewnątrz
Ul 1
Ul 2
Ul 3
Wykonaliśmy pierwszy wiosenny przegląd rodziny pszczelej. Ocenialiśmy stopień jej rozwoju po zimie.
Zwracaliśmy uwagę na liczbę ramek obsiadanych przez pszczoły, ilość czerwiu i zapasów pokarmowych.
Mamy pierwszą publikację naukową, która dotyczy Ulopolis. Jest ogólnodostępna pod adresem https://doi.org/10.3390/app13010597 .
Częścią Ulipolis jest rabata roślin miododajnych. Powstała ona przy Alei Profesorów Politechniki Wrocławskiej, od strony budynku C-6.
Rabata zajmuje 440 m2. Posadzono na niej 2200 sztuk bylin w 38 gatunkach, jak również trawy ozdobne, bluszcz i winobluszcz. Zastosowano tzw. miks, umieszczając obok siebie zupełnie różne rośliny i stosując niejednakową gęstość nasadzeń.
Rabata kwitnie od wczesnej wiosny po późną jesień, całą powierzchnią. Jest wielobarwna, pachnąca, zmienna i nieokiełznana.
Nektar i pyłek z rosnących tu roślin stanowią pożywienie dla pszczół z pasieki Ulopolis. Bliskość tego źródła jest cenna, gdyż w typowo miejskiej przestrzeni brakuje pokarmu dla tych owadów.
Zapraszamy by przyjrzeć się z bliska poszczególnym roślinom i zachwycić ich pięknem, na żywo, a gdy to niemożliwe – wirtualnie.
Galatella linosyris
<60 cm
Echinops ritro
120 – 150 cm
Sanguisorba obtusa
<100 cm
Lamium orvala
30 – 40 cm
Penstemon digitalis
<100 cm
Lobelia siphilitica
60 – 80 cm
Centaurea montana
<60 cm
Artemisia ludoviciana
<100 m
Symphyotrichum novi-anglii
<120 cm
Monarda didyma
80 – 100 cm
Veronicastrum virginicum
120 – 150 cm
Rudbeckia fulgida
<110 m
Veronicastrum virginicum
<180 cm
Potentilla recta
40 – 60 m
Melittis mellisophyllum
60 cm
Parthenocissus tricuspidata
<20 m
Parthenocissus quinquefolia
<20 m
Hedera helix
<25 m
Deschampsia ceaspitosa
<150 cm
Calamagrostis acuitflora
100 – 160 cm
Miscanthus sinensis
180 – 220 cm
Pennisetum alopecuroide
100 – 120 cm
Eupatorium perfoliatum
100 – 150 cm
Asclepias incarnata
< 150 cm
Stachys macrantha
50 – 60 cm
Eupatorium fistulosum
150 – 180 cm
Stachys monieri
40 – 50 cm
Stachys officinalis
40 – 60 cm
Echinacea purpurea
60 – 80 cm
Echinacea purpurea
70 – 90 cm
Lythrum salicaria
<120 cm
Echinacea purpurea
<100 cm
Origanum rotundifolium
40 – 60 cm
Lysimachia clethroides
30 – 50 cm
Geranium macrorrhizum
<30 cm
Nepeta grandiflora
60 – 80 cm
Nepeta longipes
60 – 100 cm
Geranium phaeum
<60 cm
Salvia pratense
60 – 80 cm
Solidago caesia
<100 cm
Solidago x hybrida
30 – 50 cm
Centaurea x hybrida
70 – 90 cm
Sedum spectabile
<60 cm
Geranium macrorrhizum
<60 cm
Helenium x hybridum
40 – 60 cm
Oenothera missouriensis
<30 cm
Helenium x hybridum
<150 cm
Helenium x hybridum
80 – 100 cm
Helenium x hybridum
<120 cm
Symphyotrichum ericoides
100 – 1200 cm
Symphyotrichum novi-anglii
<60 cm
Colchicum autumnale
20 – 30 cm
Dofinansowano ze srodków Wojewódzkiego Fuduszu Ochrony Środowiska i Gospodarki Wodnej we Wrocławiu https://wfosigw.wroclaw.pl/
Projekt pt.: “Monitorowana Pasieka Miejska”. Wartość ogólna projektu: 126 486,80 PLN. Dofinansowanie ze środków WFOSiGW we Wrocławiu w wysokości 77 863,40 PLN, w postaci dotacji.
