Witamy na Wydziale Inżynierii Środowiska Politechniki Wrocławskiej, w pasiece Ulopolis!
Pomysł założenia pasieki narodził się w 2021 roku. Inspiracją było pomyślne zakończenie projektu Beesensor, finansowanego przez NCBiR. W ramach tego projektu opracowano koncepcję i wykonano prototypy czujnikowych urządzeń pomiarowych przeznaczonych do detekcji chorób nękających rodziny pszczoły miodnej. Praktyczna realizacja idei pasieki była możliwa dzięki pomocy Fundacji Ambasada Pszczół, Wrocławskiego Centrum Sieciowo-Superkomputerowego oraz wielu osób sympatyzujących z tym przedsięwzięciem.
Ulopolis znajduje się na dachu budynku C-6, w Kampusie Głównym PWr. Obecnie, w jego skład wchodzą trzy ule.
W dużych aglomeracjach, pasieki miejskie nie są czymś wyjątkowym. Cechą wyróżniającą Ulopolis jest towarzysząca mu infrastruktura techniczna, szczególnie pomiarowa. Zamontowane wewnątrz uli oraz w ich najbliższym otoczeniu kamery umożliwiają obserwowanie rodzin pszczelich w sposób bezpieczny, niezakłócający życia tych owadów. Czujniki temperatury, wilgotności oraz wybranych gazów pozwalają monitorować warunki panujące wewnątrz uli. Znajdująca się w pobliżu stacja meteorologiczna dostarcza dane o sytuacji pogodowej. Wagi, na których zainstalowane są ule, stanowią z kolei źródło danych o ilości wytworzonego miodu jak również o sile rodzin pszczelich. System teleinformatyczny pozwala przesyłać dane pomiarowe i udostępniać informacje dużej grupie odbiorców, w trybie on-line.
Pasieka Ulopolis nie jest przeznaczona do produkcji miodu. Nie zamierzamy też wykorzystywać jej w badaniach rodzin pszczoły miodnej. Zakładamy natomiast, że będzie ona pewnego rodzaju „poligonem doświadczalnym”. Ma służyć testowaniu, w warunkach terenowych, innowacyjnych rozwiązań technicznych, które mogą znaleźć zastosowanie w nowoczesnym pszczelarstwie, i nie tylko.
Ulopolis będzie także pełniło funkcje edukacyjne. Pomoże poszerzać świadomość ekologiczną osób zainteresowanych ochroną środowiska. Z całą pewnością, pasieka będzie angażowana w akcje propagujące pszczelarstwo miejskie.
Zapraszamy do zdalnych odwiedzin w Ulopolis!
Witamy na Wydziale Inżynierii Środowiska Politechniki Wrocławskiej, w pasiece Ulopolis!
Pomysł założenia pasieki narodził się w 2021 roku. Inspiracją było pomyślne zakończenie projektu Beesensor, finansowanego przez NCBiR. W ramach tego projektu opracowano koncepcję i wykonano prototypy czujnikowych urządzeń pomiarowych przeznaczonych do detekcji chorób nękających rodziny pszczoły miodnej. Praktyczna realizacja idei pasieki była możliwa dzięki pomocy Fundacji Ambasada Pszczół, Wrocławskiego Centrum Sieciowo-Superkomputerowego oraz wielu osób sympatyzujących z tym przedsięwzięciem.
Ulopolis znajduje się na dachu budynku C-6, w Kampusie Głównym PWr. Obecnie, w jego skład wchodzą trzy ule.
W dużych aglomeracjach, pasieki miejskie nie są czymś wyjątkowym. Cechą wyróżniającą Ulopolis jest towarzysząca mu infrastruktura techniczna, szczególnie pomiarowa. Zamontowane wewnątrz uli oraz w ich najbliższym otoczeniu kamery umożliwiają obserwowanie rodzin pszczelich w sposób bezpieczny, niezakłócający życia tych owadów. Czujniki temperatury, wilgotności oraz wybranych gazów pozwalają monitorować warunki panujące wewnątrz uli. Znajdująca się w pobliżu stacja meteorologiczna dostarcza dane o sytuacji pogodowej. Wagi, na których zainstalowane są ule, stanowią z kolei źródło danych o ilości wytworzonego miodu jak również o sile rodzin pszczelich. System teleinformatyczny pozwala przesyłać dane pomiarowe i udostępniać informacje dużej grupie odbiorców, w trybie on-line.
Pasieka Ulopolis nie jest przeznaczona do produkcji miodu. Nie zamierzamy też wykorzystywać jej w badaniach rodzin pszczoły miodnej. Zakładamy natomiast, że będzie ona pewnego rodzaju „poligonem doświadczalnym”. Ma służyć testowaniu, w warunkach terenowych, innowacyjnych rozwiązań technicznych, które mogą znaleźć zastosowanie w nowoczesnym pszczelarstwie, i nie tylko.
Ulopolis będzie także pełniło funkcje edukacyjne. Pomoże poszerzać świadomość ekologiczną osób zainteresowanych ochroną środowiska. Z całą pewnością, pasieka będzie angażowana w akcje propagujące pszczelarstwo miejskie.
Zapraszamy
do zdalnych odwiedzin
w Ulopolis!
Na zewnątrz
Ul 1
Ul 2
Ul 3
W ulu, ponad powałką, umieśliliśmy ramki nadstawkowe z pokarmem. W ten sposób zapewniliśmy pszczołom swobodny dostęp do dodatkowego pokarmu, potrzebnego do rozwoju rodzimy. Jednocześnie, nie zwiększyliśmy objętości gniazda.
Przeprowadziliśmy przegląd kontrolny rodziny pszczelej. Sprawdziliśmy stan odbudowania ostatnio poddanej węzy, zapasy pokarmowe, oraz liczbę obsiadanych ramek. Nie poszerzaliśmy gniazda. Rodzina jest jeszcze zbyt słaba.
Mamy pierwszą publikację naukową, która dotyczy Ulopolis. Jest ogólnodostępna pod adresem https://doi.org/10.3390/app13010597 .
Częścią Ulipolis jest rabata roślin miododajnych. Powstała ona przy Alei Profesorów Politechniki Wrocławskiej, od strony budynku C-6.
Rabata zajmuje 440 m2. Posadzono na niej 2200 sztuk bylin w 38 gatunkach, jak również trawy ozdobne, bluszcz i winobluszcz. Zastosowano tzw. miks, umieszczając obok siebie zupełnie różne rośliny i stosując niejednakową gęstość nasadzeń.
Rabata kwitnie od wczesnej wiosny po późną jesień, całą powierzchnią. Jest wielobarwna, pachnąca, zmienna i nieokiełznana.
Nektar i pyłek z rosnących tu roślin stanowią pożywienie dla pszczół z pasieki Ulopolis. Bliskość tego źródła jest cenna, gdyż w typowo miejskiej przestrzeni brakuje pokarmu dla tych owadów.
Zapraszamy by przyjrzeć się z bliska poszczególnym roślinom i zachwycić ich pięknem, na żywo, a gdy to niemożliwe – wirtualnie.
Galatella linosyris
<60 cm
Echinops ritro
120 – 150 cm
Sanguisorba obtusa
<100 cm
Lamium orvala
30 – 40 cm
Penstemon digitalis
<100 cm
Lobelia siphilitica
60 – 80 cm
Centaurea montana
<60 cm
Artemisia ludoviciana
<100 m
Symphyotrichum novi-anglii
<120 cm
Monarda didyma
80 – 100 cm
Veronicastrum virginicum
120 – 150 cm
Rudbeckia fulgida
<110 m
Veronicastrum virginicum
<180 cm
Potentilla recta
40 – 60 m
Melittis mellisophyllum
60 cm
Parthenocissus tricuspidata
<20 m
Parthenocissus quinquefolia
<20 m
Hedera helix
<25 m
Deschampsia ceaspitosa
<150 cm
Calamagrostis acuitflora
100 – 160 cm
Miscanthus sinensis
180 – 220 cm
Pennisetum alopecuroide
100 – 120 cm
Eupatorium perfoliatum
100 – 150 cm
Asclepias incarnata
< 150 cm
Stachys macrantha
50 – 60 cm
Eupatorium fistulosum
150 – 180 cm
Stachys monieri
40 – 50 cm
Stachys officinalis
40 – 60 cm
Echinacea purpurea
60 – 80 cm
Echinacea purpurea
70 – 90 cm
Lythrum salicaria
<120 cm
Echinacea purpurea
<100 cm
Origanum rotundifolium
40 – 60 cm
Lysimachia clethroides
30 – 50 cm
Geranium macrorrhizum
<30 cm
Nepeta grandiflora
60 – 80 cm
Nepeta longipes
60 – 100 cm
Geranium phaeum
<60 cm
Salvia pratense
60 – 80 cm
Solidago caesia
<100 cm
Solidago x hybrida
30 – 50 cm
Centaurea x hybrida
70 – 90 cm
Sedum spectabile
<60 cm
Geranium macrorrhizum
<60 cm
Helenium x hybridum
40 – 60 cm
Oenothera missouriensis
<30 cm
Helenium x hybridum
<150 cm
Helenium x hybridum
80 – 100 cm
Helenium x hybridum
<120 cm
Symphyotrichum ericoides
100 – 1200 cm
Symphyotrichum novi-anglii
<60 cm
Colchicum autumnale
20 – 30 cm
Dofinansowano ze srodków Wojewódzkiego Fuduszu Ochrony Środowiska i Gospodarki Wodnej we Wrocławiu https://wfosigw.wroclaw.pl/
Projekt pt.: “Monitorowana Pasieka Miejska”. Wartość ogólna projektu: 126 486,80 PLN. Dofinansowanie ze środków WFOSiGW we Wrocławiu w wysokości 77 863,40 PLN, w postaci dotacji.
